Hoe oud was je toen je begon met schrijven?

Dat moet zo rond een jaar of zeven geweest zijn. Zodra ik de magie ontdekte van woorden achter elkaar zetten en daarmee verhalen vertellen, was ik niet meer te houden. Verhalen, dagboeken, brieven, zelfgemaakte tijdschriften, dózen vol met schrijfsels staan er op zolder.

Maar ik dacht er niet aan om zelf ook schrijver te worden, dat kwam pas later.

Wilde je altijd al schrijver worden?

Nee dus, ik had heel andere plannen. Eerst wilde ik een tijdje dierenarts worden, maar toen ik ontdekte dat je dan ook in dieren moet snijden was het gauw afgelopen.
Kinderen vind ik (meestal) ook heel leuk en daarom werd ik juf. (Nadat ik eerst had gevraagd of ik dan niet in die kinderen hoefde te snijden natuurlijk) Later studeerde ik ook nog voor remedial teacher. Dat is een moeilijk woord voor een juf die extra veel weet van leerproblemen.
Tien jaar lang heb ik op mijn eigen schooltje gewerkt. Een klein klasje op de zorgboerderij waar ik toen ook woonde. Dat was een heerlijke tijd!
Het schooltje bestaat nog steeds, maar na tien jaar kreeg ik zin in iets nieuws.
Daarna heb ik nog twee jaar met veel plezier op een school voor speciaal onderwijs gewerkt. Tot het schrijven teveel tijd eiste en ik moest kiezen.

Wat was je eerste boek?

Mijn eerste boek heet Villa Fien en verscheen in 2007. Vanaf dat moment leek het wel alsof er een kraantje was opengezet: het ene na het andere verhaal stond te dringen in mijn hoofd. Het werd zelfs zo druk daarboven, dat ik iets minder juf werd om meer te kunnen schrijven.
En uiteindelijk moest ik kiezen, want het werd teveel om te combineren. Daarom ben ik sinds september 2012 fulltime schrijfster.
Gelukkig kom ik nog vaak op scholen om te vertellen over mijn boeken en om workshops te geven over schrijven aan kinderen en docenten.

Heb je huisdieren?

Ik woon samen met mijn man (ook een soort huisdier) vier poezen en een studentenhond (waarover later meer) in een oud huis vlakbij het bos. Onze twee kinderen studeren, maar komen gelukkig ook nog vaak gezellig thuis.
Ik hou erg van het bos, dus je kunt me er elke dag vinden. Ik hou ook erg van poezen. Soms vind ik er per ongeluk een, soms ook expres. Op dit moment hebben we er vier. Kleine grijze Sokje is de oudste, ik heb haar ooit gered, maar dat is een ander verhaal. Balthasar is een beetje verlegen, maar hij houdt heel erg van knuffelen. De zwart-witte Dimitri heeft niet zo’n leuke jeugd gehad en was daarom eerst heel bang, maar nu is hij dolgelukkig en speelt de hele dag buiten -of hij zit voor het raam naar buiten te kijken. En tot slot Mattie, die maar een heel klein beetje hersens heeft, maar wel heel erg lief is.